دوستی در مدارس کانادا و دلیل واقعی تحصیل زودهنگام در خارج از کشور

دوست پیدا کردن در یک کشور خارجی هرگز کار آسانی نیست. زبان متفاوت است، فرهنگ متفاوت است و حتی حس شوخ‌طبعی نیز فرق دارد. با این حال، درست در همین محیط ناآشنا و کمی ناخوشایند است که کودکان کم‌کم رشد می‌کنند. بسیاری از والدین تصمیم می‌گیرند فرزندانشان را برای تحصیل به خارج بفرستند، زیرا باور دارند: «اگرچه الان سخت است، اما این تجربه در نهایت فرزندم را قوی‌تر خواهد کرد.»

وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، به نظر می‌رسد نسل ما در برقراری دوستی کار سختی نداشت. اگر در یک کلاس بودیم، طبیعی بود که با هم دوست شویم؛ یک بازی ساده کافی بود تا رابطه‌ای آغاز شود. اما امروزه، روابط دوستی برای کودکان دیگر فقط مسئله‌ای از محبت نیست، بلکه به احساس تعلق و عزت‌نفس آن‌ها گره خورده است. تعداد دنبال‌کنندگان در شبکه‌های اجتماعی، مد روز، پیشینه و وضعیت اقتصادی خانواده، نحوه صحبت یا حتی آرایش صورت می‌تواند تعیین‌کننده‌ی روابط باشد.

شاید اینکه بسیاری از دانش‌آموزان کره‌ای لباس‌ها و کیف‌های مشابهی می‌پوشند، تنها مسئله‌ای مربوط به مد نباشد، بلکه نوعی استراتژی بقا باشد. آن‌ها می‌ترسند متفاوت بودن باعث طرد شدنشان شود، بنابراین سعی می‌کنند در قالبی یکسان قرار بگیرند.

اما وقتی به کانادا می‌آیند، با جهانی کاملاً متفاوت روبه‌رو می‌شوند. در اینجا، روابط کمتر بر اساس ظاهر یا دارایی‌ها شکل می‌گیرد و بیشتر بر پایه‌ی اعتمادبه‌نفس و توانایی ابراز خود است. مشکل اینجاست که زبان این ابراز وجود، انگلیسی است. فکر کردن به آنچه می‌خواهند بگویند، پیدا کردن واژه‌ها و ساختن جمله‌ها، اغلب باعث می‌شود فرصت گفت‌وگو را از دست بدهند. قلبشان باز است، اما زبانشان همراهی نمی‌کند—و همین لحظه‌هاست که فاصله‌ها شکل می‌گیرد.

یکی از دانش‌آموزانی که با او آشنا شدم، همیشه هنگام ناهار تنها می‌نشست. ابتدا فکر می‌کردم فقط خجالتی است، اما بعد گفت: «سخت‌ترین بخش این است که شوخی‌ها را به انگلیسی نمی‌فهمم.» او فقط زبان یاد نمی‌گرفت، بلکه می‌آموخت چگونه از طریق زبان ارتباط احساسی برقرار کند. چند ماه بعد، به یکی از همکلاسی‌هایش گفت: «لبخندت قشنگ است» و برای اولین بار با هم خندیدند. همان لحظه، دوستی واقعی شکل گرفت.

فرآیند دوستی در فرهنگی جدید هرگز آسان نیست. به همین دلیل، صبر و تشویق والدین حیاتی است. جملات ساده‌ای مانند «اشکالی ندارد اگر زمان می‌برد» یا «حتی اگر زبانت کامل نیست، احساست منتقل می‌شود» می‌تواند نیروی زیادی به کودک بدهد. اعتمادبه‌نفس به اندازه مهارت زبان اهمیت دارد، و این اعتماد از باور والدین سرچشمه می‌گیرد.

برخی می‌پرسند: «آیا ماندن در کره راحت‌تر نیست؟» بله، در کوتاه‌مدت شاید راحت‌تر باشد، اما وقتی کودک بزرگ شد و با جهانی روبه‌رو شد که در آن زبان انگلیسی و فرهنگ‌های دیگر برایش ترسناک و بیگانه‌اند، آن زمان برای شروع دیر خواهد بود. تحصیل زودهنگام در خارج، تنها یک برنامه آموزشی نیست، بلکه تمرینی برای زندگی است—یاد گرفتن اینکه چگونه در دنیایی متنوع، خودت را گم نکنی.

چیزی که کودکان ما واقعاً به آن نیاز دارند، نمره کامل در آزمون انگلیسی نیست، بلکه شجاعت برقراری ارتباط صادقانه با وجود تفاوت‌های زبانی و فرهنگی است. تلاش برای دوستی، شکست خوردن و دوباره امتحان کردن، همان فرآیندی است که به آن‌ها قدرت واقعی ارتباط می‌بخشد.

هر لحظه‌ای که کودک در کشوری جدید صرف دوستی و ارتباط می‌کند، او را به انسانی بازتر، همدل‌تر و مقاوم‌تر تبدیل می‌کند. در نهایت، می‌آموزد که ارتباط، فراتر از واژه‌هاست. شاید این همان دلیل واقعی تحصیل زودهنگام در خارج از کشور باشد.

اگر می‌خواهید درباره‌ی اینکه چگونه تحصیل در خارج می‌تواند باعث رشد چنین مهارتی در فرزندتان شود بیشتر بدانید، با Schools ON AIR تماس بگیرید.