چه چیزی واقعاً برای موفقیت شغلی مهم است؟ بینش‌های یک مربی شرکت بزرگ فراتر از مدارک و سوابق

امروزه بسیاری از جوانان هنگام آماده‌سازی برای شغل، تمرکز زیادی روی ساخت یک رزومه چشم‌گیر دارند. سوابق تحصیلی عالی، کارآموزی و تجربه‌های Co-op، فعالیت‌های داوطلبانه و فوق‌برنامه – همه این‌ها یک نامزد را روی کاغذ تقریباً کامل نشان می‌دهند. با این حال، واقعیت در محیط کار اغلب داستان متفاوتی دارد. مثال‌هایی که خواهرزاده من، که در یک شرکت بزرگ کانادایی کار می‌کند، به اشتراک گذاشته است، ما را وادار می‌کند تا یک سؤال اساسی را دوباره بررسی کنیم: آیا کلید موفقیت شغلی واقعاً مدارک و سوابق است، یا طرز برخورد و نگرش؟

تمام دانشجویان Co-op که خواهرزاده من با آن‌ها برخورد داشت، رزومه‌های چشم‌گیری داشتند. آن‌ها تجربه کار در شرکت‌های معروف، نمرات عالی و سابقه داوطلبانه گسترده داشتند. با این حال، وقتی با آن‌ها کار شد، ظاهر همیشه با واقعیت همخوانی نداشت. یک دانشجو گوشی هوشمند خود را کنار کامپیوتر کاری گذاشته بود و تمام روز ویدئوهای کوتاه تماشا می‌کرد. وقتی کاری به او محول شد، بلافاصله شروع نکرد، بلکه ابتدا محاسبه کرد که انجام آن چقدر طول می‌کشد و سپس آن را کل روز به تأخیر انداخت و تنها در آخرین لحظه نتایج را تحویل داد. وقتی دلیل پرسیده شد، دانشجو گفت: «اگر سریع تمام کنم، ممکن است کار بیشتری به من بدهند.» این نشان‌دهنده نگرشی خودمحور بود.

دانشجوی دیگری اصلاً به محل کار نیامد. دلیلش؟ او ورزش می‌کرد و کمرش درد گرفت، بنابراین تصمیم گرفت بدون اطلاع شرکت از خانه کار کند. در ابتدا خواهرزاده من شگفت‌زده شد، اما بعد از صحبت با همکارانش، متوجه شد که این در واقع یک مورد نسبتاً جزئی است. سایر بخش‌ها داستان‌های حتی غیرقابل‌باورتر داشتند و چنین تجربه‌هایی نادر نبودند.

نکته اصلی که خواهرزاده من تأکید کرد این است که این موارد استثنا نیستند. برنامه‌های Co-op معمولاً با سیستم قبول/رد عمل می‌کنند، بنابراین جزئیات کوچک رفتار کاری اغلب آشکار نمی‌شوند. دادن نمره رد نیازمند مراحل و مدارک پیچیده است، بنابراین به جز در موارد شدید، دشوار است. در نتیجه، رزومه به تنهایی نمی‌تواند عادات کاری یا نگرش یک نامزد را نشان دهد و شرکت‌ها اغلب با موقعیت‌هایی مواجه می‌شوند که مدارک ظاهری با توانایی‌های واقعی همخوانی ندارد.

با این حال، خواهرزاده من نسل جوان را نقد نکرد. او گفت: «تجربه و مهارت‌ها حتی پس از پیوستن به شرکت نیز قابل کسب هستند.» آنچه واقعاً مهم است، تمایل به یادگیری، تعهد به کار سخت و توانایی همکاری با همکاران است. اگر این اصول پایه‌ای وجود داشته باشند، شرکت‌ها آماده‌اند تا حتی به کسانی که تجربه کمی دارند کمک کنند تا رشد کنند. بالعکس، هرچقدر رزومه چشم‌گیر باشد، کسی که نمی‌تواند در نگرش خود قابل اعتماد باشد، دوام نخواهد آورد.

نسل امروز در محیط دیجیتالی پرسرعت رشد کرده و به بهره‌وری، راحتی و انتخاب فردی ارزش می‌دهد. اما زندگی سازمانی متفاوت است. اهداف جمعی، همکاری و مسئولیت‌پذیری بر آزادی شخصی ارجحیت دارند. شرکت‌ها فقط کسی را نمی‌خواهند که وظایف را انجام دهد؛ آن‌ها به دنبال اعضای تیمی هستند که بتوانند اعتماد بسازند و سازمان را با هم به جلو حرکت دهند.

بنابراین، جویندگان کار باید روی چه چیزی تمرکز کنند؟ اول، توسعه عادات کاری صحیح: تکمیل مسئولانه وظایف محول شده و مدیریت صادقانه زمان. دوم، یادگیری همکاری، نه تنها تمرکز بر عملکرد فردی، بلکه تضمین عملکرد روان تیم از طریق ارتباط و حمایت متقابل. سوم، حفظ ذهنیت یادگیری و رشد ضروری است. حتی اگر در ابتدا کمبودهایی وجود داشته باشد، نشان دادن تلاش و تمایل به یادگیری موجب شناسایی و تقدیر می‌شود.

مدارک ممکن است توجه جلب کنند، اما برای موفقیت طولانی‌مدت کافی نیستند. در نهایت، کسانی که در شرکت شناخته می‌شوند و رشد می‌کنند، کسانی هستند که فقط رزومه خود را آماده نکرده‌اند، بلکه نگرش خود را نیز آماده کرده‌اند. عادات روزمره کوچک و ذهنیت صادقانه فرصت‌های آینده را تعیین می‌کنند. مزیت واقعی رقابتی برای جوانان در آنچه در رزومه نوشته شده نیست، بلکه در رفتار حرفه‌ای صحیح و ذهنیت مسئولانه نهفته است.